Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 13 maja zmarł nasz kolega prof. Sławomir Andrzej
Mieleszko. Wieloletni członek ZPAP, ceniony nauczyciel akademicki i wychowawca
młodzieży, wybitny pedagog oraz artysta rzeźbiarz. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły
Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Od 1973 roku przez ponad 40 lat był związany z pracą
naukowo – dydaktyczną na Uniwersytecie Marii Curie - Skłodowskiej w Lublinie.
W latach 1980- 1993 pełnił funkcję dyrektor Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS.
latach 1973 – 2008 kierownikiem Zakładu Rzeźby.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 29 maja 2021 r. w kościele pw. Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny w Krzczonowie. O godzinie 12.30 zostanie wystawiona urny z
prochami i pożegnanie zmarłego, 13.00 msza żałobna, po czym nastąpi odprowadzenie
zmarłego do grobu.
Zarząd Okręgu Lubelskiego ZPAP składa szczere kondolencje i wyrazy współczucia
Rodzinie, Przyjaciołom.
…………………………………………………………………………………………………..
prof. dr hab. Sławomir Andrzej Mieleszko
Urodzony w 1938 r. w Nowym Świerżniu powiat Stołpce województwo nowogródzkie.
Studia na Wydziale Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu.
Dyplom w pracowni prof. Bazylego Wójtowicza w roku 1963.
Jeden z pierwszych pedagogów tworzących podwaliny obecnego Wydziału Artystycznego
UMCS w Lublinie, Dzięki jego osobistym kontaktom i życzliwości ówczesnych władz
uczelni w roku 1976 został powołany Instytut Sztuk Pięknych z siedzibą przy ul. Zana 11a.
W nowej strukturze zostaje powołany Zakład Rzeźby w skład którego wchodzą dwie
pracownie kierowane przez S. Mieleszko jako kierownika Zakładu Rzeźby.
W roku akademickim 1991-1992 miedzy innymi dzięki jego staraniom Instytut otrzymał
nową siedzibę w dawnej Jednostce Wojskowej przy al. Kraśnickiej 2b.
W roku 2013 po 40-stu latach pracy prof. Sławomir Andrzej Mieleszko przechodzi na
zasłużona emeryturę.
W dorobku artystycznym: kilkanaście wystawy indywidualnych i udział wielu wystawach
zbiorowych, nagrody i wyróżnienia w licznych konkursach rzeźbiarskich. Autor kilkuset
rzeźb, w tym 23 rzeźb plenerowych i 19 monumentalnych wydarzeń z historią polski między
innymi:
- Pomnik Konfederacji Tyszowieckiej, Tyszowce 1964 r.
- Pomnik Partyzantów, Tomaszów Lubelski 1966 r.
- Pomnik Dzieci Zamojszczyzny, Lublin 1969 r.
- Pomnik Zwycięstwa, Radzyń Podlaski 1970 r.
- Pomnik Nieznanego Żołnierza, Świdnik 1974 r.
- Pomnik Leopolda Staffa, Skarżysko  Kamienną 1979 r.
- Pomnik Martyrologii Żydów Lubelskich, Lublin 1985 r.
 
Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki za całokształt pracy twórczej, medal Ministra
Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Dwóch nagród wojewody
lubelskiego, Nagrody Marszałka Województwa Lubelskiego, Prezydenta Miasta Lublina,
Srebrna Odznaka „Zasłużony dla miasta Lublina”, Medal „Zasłużony dla miasta Świdnika”
i wielu nagród Rektora UMCS.
 
W twórczość rzeźbiarska prof. S. A. Mieleszko odznaczały się dwie kategorie: prace zlecone
przeważnie w miejscach publicznych oraz prace w których temat i użyte materiały były
wyborem rzeźbiarza Rzeźby należące do pierwszej kategorii to głównie upamiętniające
wydarzenia oraz ludzi pomniki, popiersia i statuy.

W swojej własnej twórczości, artysta wolny od ograniczeń i wymagań konkursu, czy zlecenia
ma możliwość do eksperymentowania. Proste acz silne w działaniu formy, miękkie linie
dodają charakter snu zdecydowanie przyczyniają się do określenia jego rzeźbiarskiego stylu.
Tendencja do abstrakcji, którą można zauważyć w tych pracach są wyznacznikiem jego stylu
wyobraźni i talentu.